"Człowiek żyje tak długo, jak długo trwa pamięć o nim."
Stronę tę poświęcamy naszym przodkom Józefowi i Tadeuszowi Mickiewiczom.
Obydwoje swoim życiem zasłużyli na szersze wspomnienie. Kapitan pilot obserwator Józef Mickiewicz w czasie swojej wieloletniej zawodowej służby wojskowej w II R.P. brał udział m.in. w obronie Lwowa, froncie wołyńskim, wyprawie kijowskiej, wojnie polsko-bolszewickiej, bitwie nad Niemnem, a w czasie II wojny światowej służył w Armii Krajowej. Pozostawił również swój historyczny wkład w rozwoju polskiego krótkofalarstwa. Był Prezesem Okręgu Zachodniopolskiego Polskiego Związku Krótkofalowców, a następnie pierwszym Prezesem Bydgoskiego Klubu Krótkofalowców. Jego syn Tadeusz Mickiewicz służył ojczyźnie w szeregach Armii Krajowej i dał się poznać jako dobrze zapowiadający się artysta.
Obydwaj byli więźniami Pawiaka. Józefa wywieziono z Pawiaka 17-go stycznia 1943 r. do KL Lublin(Majdanek), gdzie zmarł 7-go marca 1943 r. Osiemnastoletniego Tadeusza, członka oddziału zbrojnego AK wyprowadzono na przełomie listopada i grudnia 1943 r. z Pawiaka w ruiny Ghetta i rozstrzelano .
Ciała Józefa i Tadeusza Mickiewiczów spoczęły w nieznanych miejscach. Miejscem ich symbolicznego spoczynku jest grób matki i żony Józefa na warszawskim cmentarzu bródnowskim.
To jedni z tych wielu, którzy swe życie oddali anonimowo. Niech ta strona stanie się Ich swoistym pomnikiem.
Cześć Ich pamięci!
